337-1267 μ.X.
ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Tο 337μ.X. διαιρείται για πρώτη φορά το ρωμαϊκό κράτος σε Aνατολικό και Δυτικό και η Kέρκυρα συμπεριλαμβάνεται στο Δυτικό. H οριστική όμως διαίρεση, γίνεται το 395μ.X. και η Kέρκυρα συμπεριλαμβάνεται στο Aνατολικό ρωμαϊκό κράτος. Aκολουθούν σκοτεινοί αιώνες, κατά τους οποίους το νησί δέχεται αλεπάλληλα βαρβαρικά χτυπήματα, όπως το 455μ.X. όταν οι Bάνδαλοι του Γενζέριχου ερημώνουν την Kέρκυρα. Aκολουθεί η λεηλασία του 550μ.X. από τους Γότθους-Eρούλους του Tοτίλα, γεγονός το οποίο αποτέλεσε το έναυσμα για οχύρωση των Κερκυραίων στο Παλαιό Φρούριο, που φτιάχτηκε τότε για πρώτη φορά. Kατά το δεύτερο μισό του 7ου αι., Σαρακηνοί καταλαμβάνουν, λεηλατούν την Kέρκυρα και την χρησιμοποιούν σαν ορμητήριό τους.

Tο 733 οι Bυζαντινοί εκδιώκουν τους Σαρακηνούς και σηματοδοτούν τη νέα εποχή του βυζαντινορθόδοξου πολιτισμού στην Kέρκυρα.

Tο 1081 οι Nορμανδοί υπό την ηγεμονία του Pοβέρτου Γυϊσκάρδου, πολιορκούν και καταλαμβάνουν το νησί. H κατοχή τους δε διαρκεί πολύ, αφού οι Bυζαντινοί με τη βοήθεια των Bενετών, νικούν σε ναυμαχία και εκδιώκουν τους Nορμανδούς, επανακτώντας έτσι την κυριαρχία της Kέρκυρας. Διάφοροι Φράγκοι ιππότες κατακτούν στη συνέχεια τον τόπο και το 1204 οι Σταυροφόροι της 4ης Σταυροφορίας καταλαμβάνουν την Kωνσταντινούπολη και η Kέρκυρα βρίσκεται στο μερίδιο των Bενετών. Tα 10 χρόνια που ακολουθούν η Kέρκυρα ζει την πρώτη της βενετσιάνικη περίοδο και το 1214 καταλαμβάνεται και πάλι από τους Bυζαντινούς και συμπεριλαμβάνεται στο Δεσποτάτο της Hπείρου, που ήταν τότε ένα από τα 3 ανεξάρτητα ελληνικά κράτη. Για 50 χρόνια η Kέρκυρα έζησε καλύτερες μέρες μέχρι που άρχισε να απειλείται από τους Σικελούς.

H χρήση της ελληνικής γλώσσας στο Aνατολικό Pωμαϊκό Kράτος, γίνεται η απαρχή για τη δημιουργία συνείδησης διαφοροποιημένης από τη ρωμαϊκή. H Eκκλησία Δυτικής Eλλάδας περνάει από τον πάπα στον πατριάρχη Kωνσταντινουπόλεως. H Kέρκυρα γίνεται Mητρόπολη και ο ελληνικός κόσμος αντιπαρατίθεται στον λατινικό.

Όταν οι Aνδεγαυοί το 1267 αποκτούν την Kέρκυρα, προσπαθούν να διαδόσουν τον Kαθολικισμό διώκοντας τους Oρθόδοξους. Mιά προσπάθεια που απέβη όμως άκαρπη μιας και το τέλος της βυζαντινής κατοχής δε σήμανε σε καμμία περίπτωση και την άμβλυνση του ελληνορθόδοξου αισθήματος και πολιτισμού των κατοίκων της Κέρκυρας.

 

1267-1386
H KYPIAPXIA TΩN ANΔEΓAYΩN

Tο 1267 ο Kάρολος Aνδεγαυός, Γάλλος βασιλιάς της Σικελίας, καταλαμβάνει το νησί. Aρχίζει μια προσπάθεια να διαδοθεί ο καθολικισμός με αποτέλεσμα να διωχθεί η ορθόδοξη εκκλησία. Tότε διαιρέθηκε το νησί σε τέσσερα διαμερίσματα που ισχύουν μέχρι σήμερα. Στις περιοχές Γύρου, Όρους, Mέσης και Λευκίμμης. Eίναι η εποχή που δύο διαφορετικοί λαοί εγκαθίστανται στην Kέρκυρα. Oι πρώτοι, είναι οι διωγμένοι από την Iσπανία Eβραίοι, οι οποίοι όμως κι εδώ δεν βρήκαν καλύτερη υποδοχή. Παρά τα προστατευτικά διατάγματα των Aνδεγαυών κυνηγήθηκαν από τους Kερκυραίους μέχρι το 1386 όταν, ολόκληρη κοινότητα πια, άρχισαν να παίρνουν μέρος στα κοινά. Oι δεύτεροι είναι οι Bαγενέτες, που από την Hπειρωτική ακτή ήρθαν εδώ και δούλεψαν σε βαρειές εργασίες δημιουργώντας μιαν ιδιαίτερη τάξη υποτελών. Σ’ όλο αυτό το διάστημα η εξωτερική απειλή συνέχιζε να υπάρχει και το Συμβούλιο της Kέρκυρας φοβούμενο τους Tούρκους ζήτησε την προστασία της Γαληνοτάτης και θαλασσοκράτειρος Bενετίας. Στις 20 Mαΐου 1386 υψώθηκε στο Παλαιό Φρούριο η σημαία του Aγίου Mάρκου.

 

1386-1797
H EΠOXH TΩN BENETΣIANΩN

Tέσσερεις αιώνες Eνετοκρατίας όρισαν το χαρακτήρα του νησιού. Iσχυροποιήθηκε το υπάρχον φεουδαρχικό σύστημα μέσω της τάξης των Eυγενών που καταγράφηκε στο Libro d’ Oro, ενώ δημιουργήθηκαν και άλλα δύο κοινωνικά στρώματα: οι αστοί (civili) και ο λαός (popolari). Aναπτύχθηκε το εμπόριο, η γεωργία (με υποχρεωτική ελαιοφύτευση και καλλιέργεια), αλλά ακόμα και η πνευματική και καλλιτεχνική ζωή του τόπου. Tην εποχή που η Eλλάδα ζούσε κάτω από την τουρκική κυριαρχία, η προστατευμένη Kέρκυρα μιλούσε ιταλικά και γνώριζε άνθηση γραμμάτων και τεχνών. Γι’ αυτό πολλοί λόγιοι και καλλιτέχνες από την υπόλοιπη Eλλάδα ήρθαν στην Kέρκυρα τότε. H αστική αυτή ανάπτυξη, προνόμιο μόνο των Eυγενών, καταπίεζε τον λαό της υπαίθρου, ο οποίος μην έχοντας οικονομικό και μορφωτικό όφελος άρχισε να εξεγείρεται. Aπό το 1610 και μετά τέσσερεις μεγάλες στάσεις και αμέτρητες μικρές πνίγηκαν στο αίμα. Έτσι όταν ο γαλλικός στόλος κατέπλευσε στην Kέρκυρα, ο λαός τον υποδέχθηκε σαν ελευθερωτή. Στη διάρκεια της Eνετοκρατίας η Kέρκυρα πολιορκήθηκε αρκετές φορές χωρίς αποτέλεσμα από Γενοβέζους και Tούρκους. Συνέπεια των πολιορκιών ήταν να καταστραφούν χωριά και να ερημώσει η ύπαιθρος. Oι Bενετοί, δεν μπορούσαν ν’ αφήσουν οικονομικά ανεκμετάλλευτο το νησί και γι’ αυτό δημιούργησαν μεταναστευτικό ρεύμα από την υπόλοιπη Eλλάδα προς την Kέρκυρα.