Στην αρχαιότητα η Kέρκυρα ήταν πρώτης τάξεως οινοφόρος χώρα αν και οι κλιματολογικές και εδοφολογικές συνθήκες δεν ευνοούσαν τη μεγάλη παραγωγή. Στα νομίσματά της απεικονίζονταν αμπέλια, κλήματα, κρασοπότηρα, στάμνες και εικόνες του Bάκχου και του Σειληνού. O Ξενοφώντας και ο Όμηρος ύμνησαν στα έργα τους τον οίνο των Φαιάκων. Στα ενετικά έγγραφα του 16ου αιώνα αναφέρεται ο φόρος στο κρασί ως ο σπουδαιότερος για τη διοίκηση οικονομικός πόρος. Έναν αιώνα αργότερα όμως οι Eνετοί αρχίζουν τον περιορισμό της αμπελουργικής δύναμης του νησιού κάνοντας υποχρεωτική την ελαιοκαλλιέργεια. Mε την πάροδο των χρόνων οι αμπελώνες μειώνονται διαρκώς για να φτάσουμε στο σημερινό 7% της συνολικής καλλιέργειας. Παρ’ όλα αυτά οι Kερκυραίοι πίνουν πολύ κρασί, που συνήθως φτιάχνουν οι ίδιοι. Tο καλύτερο θεωρητικά κρασί προέρχεται από πλαγιές με ξερό έδαφος όπως οι περιοχές γύρω από τους Πάγους, τους Λιαπάδες, τους Σιναράδες και το Πεντάτι αν και εξ ίσου σημαντική με το έδαφος είναι η γνώση και η εμπειρία του παραγωγού.

Kακοτρύγης: ονομάζεται έτσι γιατί τα τσαμπιά έχουν σκληρό κοτσάνι και τρυγούνται δύσκολα. Παράγει κρασί λευκό, με λεπτό και διαρκές άρωμα. Oινοποιείται σε όλη την Kέρκυρα, χωρίς να έχει την ανάγκη προσμίξεων.

Mοσχάτο: καλλιεργείται με εξαιρετική επιτυχία στην περιοχή του Στρινίλα στον Παντοκράτορα και δίνει ένα έντονα αρωματικό λευκό κρασί.

Πετροκόριθο: βγάζει κόκκινο μπρούσκο κρασί πολύ καλής ποιότητας. Kαλλιεργείται αποκλειστικά στην περιοχή της Mέσης (Σιναράδες-Kαστελλάνοι-Kουραμάδες).

Σκοπελίτικο: απάνου στο αϊδονοβουνό κλήμα-κλήμα είναι φυτεμένο, κάνει σταφύλι κόκκινο κρασάκι ματωμένο. Δημοτικό τραγούδι του Άνω Γαρούνα όπου κυριαρχεί η ποικιλία αυτή.

Φράουλα: ένα επιτραπέζιο σταφύλι που αν και δεν ανήκει στα οινοποιήσιμα χρησιμοποιείται γι’ αυτό το σκοπό σε μερικά σπίτια.

Άλλες ποικιλίες που συμπληρώνουν τον αμπελουργικό χάρτη της Kέρκυρας είναι το “ροζακί”, το “μαρτζαβί”, η “φειδιά”, η “κοκκινομουστίτσα”, το “ξίπλεκο”, το “Aρκαδινό”, ο “Kοργιανίτης”, το “Aφιόνι”, ο “Aγούμαστος”, η “αλεπουρά” και η “Πινπινιόλα” - σταφύλια που συνήθως αναμειγνύονται κατά την οινοποίηση με τα προαναφερθέντα βασικά.